مسلمان کودکان در مقاطع سنی پایین تر نسبت به مشکلات دندانی وضعیت بحرانی‌تری داشته و جهت مراقبت از دندان‌ها نیازمند سرپرستی توسط والدین هستند. به نظر می‌رسد پسرها در سنین پایین تر ۱( تا ۵ سال) و دخترها در سنین بالاتر (۵ تا ۱۰ سال) کمتر به سلامت دهان اهمیت داده و ذهن آنها با موارد دیگر مشغول می‌باشد. فرهنگ اجتماعی که بیمار در آن زندگی می‌کند نیز در شکل گیری رفتارهای بهداشتی و ایجاد جایگاه اهمیت بهداشت عمومی‌و بهداشت دهان نقش به سزایی دارد. اینکه سیستم بهداشتی کشور با کمک رسانه‌ها به فرهنگ‌سازی بپردازد، مسلما نشانگر این نقش در شکل‌گیری رفتارهای بهداشتی در کودک و حتی والدین است. به لحاظ مکان زندگی مطالعات متعددی تاکنون بیانگر نقش دمای هوا و دسترسی به آب آشامیدنی سالم و کافی در وضعیت سلامت دهان کودک بوده‌اند. به نظر می‌رسد کودکان در مناطق گرمسیر خشک نیازمند آب بیشتری بوده و غذاهای مصرفی و در دسترس در مواردی ترکیبات یونی محدودتری در مقایسه با مناطق شرجی و یا سرد کوهستانی می‌باشند. قطعاً سبک زندگی شهری و روستایی در شکل گیری الگوی تغذیه‌ای و به دنبال آن تأثیر این الگو بر وضعیت سلامت دندان‌ها به طور مستقیم مطرح است. دسترسی به مواد حاوی کربوهیدرات و میان وعده‌های نامناسب و غذاهای آماده در شهرهای بزرگ الگوی سلامت دهان و میزان پوسیدگی دندان‌ها را در دو گروه متفاوت می‌سازد.
