در بحث ضربه به دندان‌های کودکان همیشه طبیعت فعالی کودک به عنوان عامل اصلی بیان شده‌است. واضح است با شروع فعالیت‌های کودک از همان ماه‌های ابتدایی تولد مراقبت بیشتری در جهت جلوگیری از آسیب‌های ناشی از افتادن باید انجام شود. اکثر والدین حتی قبل از تولد کودک متوجه این مسئله هستند و با تهیه تخت خواب مخصوص کودک، کالسکه‌های دارای نوار‌های نگهدارنده و صندلی مخصوص و … جهت پیشگیری از انواع صدمات ناشی از افتادن پیش بینی‌های لازم را انجام داده‌اند. بنابراین از همان زمانی که کودک چند ماهه شروع به غلت زدن می‌کند احتمال آسیب به او افزایش می‌یابد.
گزارش موارد ناشی از افتادن نوزاد از روی تخت والدین و صدمات وارده به جان و سر و صورت در مقالات پزشکی و دندانپزشکی بسیار است. در این صورت مسلماً با افزایش فعالیت‌های بدنی کودکان امکان صدمات وارده به آنان افزایش می‌یابد. از زمان آغاز راه رفتن کودک در حدود یک سالگی با در نظر گرفتن عدم تکامل سیستم عصبی عضلانی در جهت حفظ تعادل کودک نوپا بارها زمین خورده و دوباره سعی در راه رفتن می‌کند. در حدود یک سالگی دندان‌های سانترال فک پایین معمولا رویش یافته و یا در حال رویش هستند، بنابراین از همین زمان چنانچه کودک از ناحیه صورت آسیب ببیند احتمال صدمه به دندان‌های شیری و دائمی بر حسب شدت ضربه وجود دارد.اگر فرزند شما به هر دلیلی دندان هایش دچار ضربه شده است و آسیب دیده در ترمیم آن درنگ نکنید . اگر دندان فرزند شما به هر دلیلی ضربه دیده و به دنبال دندانپزشکی متخصص و با تجربه هستید دکتر فرشیده میرلوحی یکی از متخصصین دندان پزشکی کودکان در اصفهان است و سال های زیادی در این زمینه تجربه دارد .
